Spirit of Japan

Awe

Religię Shinto w dzisiejszej Japonii można określić mniej więcej tak: "Nikt nie wierzy w Shinto, ale każdy je wyznaje.". Shinto jest integralną częścią Japońskiego poczucia tożsamości, cyklu codziennego życia i kultury. Religia Japońska jest nastawia w sposób pozytywny swych czcicieli.

Zakłada, że natura, ludzkość i bogowie koegzystują wspólnie w harmonii. Ludzkość a raczej jej natura, jest czysta i dobra, a każde zło jest wynikiem nieczystych wpływów z zewnątrz i te złe wpływy zakłócają harmonię łączącą uniwersalną harmonię.

Tradycyjny Ślub Szintoistyczny

Głównym aspektem w pojmowaniu Shinto jest koncepcja kami. Kami w ogólnym tłumaczeniu można przetłumaczyć, jako Bóg, jednak jeszcze bliższą interpretacją jest określenie Kami, jako ducha. Są generalnie trzy typy kami:

1. Niższe (Kunitsu-kami) - czyli duchy, które zamieszkują naturalne obiekty jak kamienie, wodę, drzewa i zwierzęta.
2. Ancestralne (Amatsu-kami) - są to umarli przodkowie, cesarze i inni ważni ludzie.

3. Większe (Amatsu-kami) - są to legendarne bóstwa jak Ameratsu bogini Słońca oraz Hachiman Bóg Wojny.Kami mogą być proszone o przysługi, w zamian za aktywny ich kult przez ludzkość. W tradycji, mówi się, że kami, które nie są już czczone, przestają istnieć i stają się mściwymi Ko-jin lub Onryo.

Praktyki shinto składają się na wiele rodzajów modlitw i ceremonii. Nie istnieje jedna spisana zasada wyznawania shinto jak na przykład "biblia" każda forma wyznawania shinto składa się z trzech następujących kroków:

1. Oczyszczenie (Misogi) - zwykle przez ceremonialne oczyszczenie siebie wodą z wody ulokowanej w basenie świątynnym.

2. Prośba do Kami - zwrócenie na siebie uwagi przez duchy, zwykle poprzez podwójne klaskanie w ręce, lub szarpanie liny która zaczepiona jest o dzwon. Potem odmawia się cichą modlitwę do duchów zamieszkujących świątynie.

3. Ofiara - aby podziękować duchom Kami, w dzisiejszych czasach wkłada się pieniądze do skrzynki ofiarnej. W czasach samurajów praktycznie wszystko, co było cokolwiek warte mogło być ofiarą (ryż, woda, papier albo talizmany O-fuda)

Mnisi Szintoistyczni

Świątynie shintoistyczne swoją wielkością rozciągają się od chlebaka po ogromne budynki. Wielu Japończyków posiada małe kami-dana w swoich domach, aby oddawać cześć duchom przodków. W wielu miejscach w miastach Japońskich można znaleźć małe kapliczki wielkości budki telefonicznej. W małych kaplicach wykorzystuje się ceremonialną linę upiększoną pofałdowanym papierem zamiast Torii.

Kaplice ogólnie są przeznaczone na domy dla duchów kami. Wielkie świątynie mają oddzielne domy dla Kannushi (kapłanów). Kapłan może również zajmować się kilkoma mniejszymi kaplicami w pobliżu świątyni. Kannushi są wspierani przez Miko (Świątynne opiekunki).

Dziewczęta te noszą pomarańczowe suknie hakama i białe kimono. Czyszczą świątynie, zbierają ofiary, wymieniają kwiaty, oraz zajmują się komercjalną działalnością świątyń, na które składa się sprzedaż o-mamori - talizmanów szczęścia, oraz przewodzą wycieczką po świątyniach oraz muzeach.

W większych świątyniach Miko odprawiają rytualne tańce, odbywa się to na wiosnę i znane jest, jako Kagura. Najpopularniejszą formą czczenia shinto są Matsuri, czyli festiwale. Na festiwale w Japonii składają się wielkie parady, gdzie przenośne kaplice O-Mikoshi są niesione po ulicach na ramionach drużyn przydzielonych do tego zadania. Czasem podczas takich świąt dochodzi do wypadków i stratowań ludzi przez paradę.

Z shinto można wyłonić kilka odłamów tej religii Jinja Shinto - tradycyjny nurt zrzeszający świątynie pod organizacją zwaną Jinja Hancho. Kyoha - sekciarski odłam tej religii, który swoje początki datuje na erę Meiji. Shinto Państwowe, mocno nacjonalistyczna forma tej religii narzucana przed i podczas IIWŚ, oraz shinto ludowe, na które składają się regionalne tradycje, zależne od prefektury.

iaponia.pl