Spirit of Japan

Nymphea

Wychował się w biednej rodzinie w Tokyo. Jego rodzina w żaden sposób nie była zwiazana z Yakuzą, o co go często podejrzewano. Jego ojciec był rzemieślnik i typowym Japończykiem. W domu trzymał dyscyplinę, oszczędzał pieniądze. Co prawda jako pierwszy na swojej ulicy dorobił się TV, ale Takeshi'emu nie wolno było ani chodzić do kina, ani czytać książek, nie mówiąc już o komiksach (komiksy z mangą są bardzo popularne w Japonii, nawet wśród dorosłych). Takeshi musiał robić wszystko, tak jak chciał jego ojciec, więc udał się na studia, które miały mu zapewnić posadę inżyniera. Takeshi nie ukrywał, że wtedy marzył pracować w Hondzie, ale studia (czas rewolucji obyczajowej) mocno pokrzyżowały mu plany. Zapragnął imponować innym, zdobywać fajne dziewczyny. Zaczął studiować filozofię, między innymi Marksa czy Lenina. A w końcu zaczął wagarować i rzucił studia. Następnie rozpoczął pracę jako windziarz, a potem kelner. Pewnego dnia spotkał Kiyohi Kaneko, z którym w krótce założył komiczny duet: "The Two Beats". Swoimi występami w klubach nocnych i studenckich szybko zyskali rozgłos i sławę, jako ci którzy prowokowali, naruszali dobre obyczaje i mocno przeginali (np. nabijając się niemiłosiernie z niepełnosprawnych, gdyż politycy to był dla nich chleb codzienny). Potem nadszedł czas telewizji. W tym czasie próbował swych sił także jako aktor. No cóż jednak dla wszystkich był tylko komikeim. Dopiero film Merry Christmas, Mr. Lawrence pozwolił mu się odciąć od komicznego dziedzictwa. W 1989 zadebiutował także jako reżyser. Miał wystąpić w filmie "Sono otoko, kyobo ni tsuki" (Violent Cop - tytuł amerykański), ale reżyser Kinji Fukasaku odmówił pracy z Takeshim. Wtedy zaproponowano mu aby sam wyreżyserował. Film Brother jest jego pierwszym reżyserskim filmem zrealizowanym poza Japonią.
Do czasu wypadku na motorze (ok. roku 1994) był on bardzo nieznośny. Nie raz zdarzyło się, że pobił paparazzich, albo inne osoby. Lubował się w alkoholu. Dopiero jednak wypadek otworzył mu oczy i Takeshi mocno zespokojniał.
Poza tym, że gra, reżyseruje, to także pisze scenariusze, maluje oraz pisze książki, wiersze i opowiadania.

Od wspaniałego sukcesu, jaki w 1997 roku osiągnął dzięki Hana-Bi, Kitano dał się poznać jako pierwszoplanowa postać światowego kina. Pośród wielu innych nagród Hana-Bi otrzymał Złotego Lwa w Wenecji oraz tytuł Najlepszego Nieeuropejskiego Filmu z rąk Europejskiej Akademii Filmowej. Film "Hana-Bi" był też wymieniany na wielu listach sumujących "Najlepsze Filmy Roku", często na pierwszej pozycji.

W 2000 roku Kitano zrealizował swój pierwszy film kręcony poza jego rodzinną Japonią - Brother. "Brother", podobnie jak inne filmy reżyserowane przez Kitano, chociażby jego debiut Violent Cop (1989), Boiling Point (1990) czy Sonatine (1993), skupiały się wokół postaci gangsterów z japońskiej mafii, czyli yakuzy. Reżyser kontrastował przemoc tych filmów akcji poczuciem humoru i wrażliwością w takich dziełach jak A Scene at the Sea (1991), Getting Any? (1995), Kids Return (1996), Kikujiro (1999) czy Lalki (2002).

W swoim 11 filmie Takeshi Kitano jako scenarzysta, reżyser, a także aktor, ożywił kultowego anty-bohatera filmów akcji, Zatoichiego. Zatoichi to pierwszy film kostiumowy w dorobku Kitano, w którym reżyser zamienia swoje charakterystyczne pistolety yakuzy na błyskawiczny miecz.

Jako aktor Kitano pojawiał się także w filmach, których sam nie reżyserował. Zwrócił na siebie powszechną uwagę rolą w filmie Wesołych Świąt, Pułkowniku Lawrence Nagisy Oshimy (1983). Powtórnie współpracował z Oshimą w 1999 roku występując w jego samurajskim eposie Tabu. Można go zobaczyć również w filmie Battle Royale II (reż. Kenta i Kinji Fukasaku), który jest kontynuacją kontrowersyjnego japońskiego hitu z 2001 roku "Battle Royale", w którym również wystąpił. Zagrał również w filmach nie-japońskich reżyserów, m.in. w "Johnny Mnemonic" Roberta Longa (USA, 1995), czy "Tokyo Eyes" Jean-Pierre'a Limosina (Francja, 1998).

Kitano urodził się w Tokio w 1947 roku. Pojawił się w show-biznesie w 1972 roku pod pseudonimem "Beat" Kitano, którego używa do dziś jako aktor. Jako członek komicznego duetu "Two Beats", Kitano był jednym z pionierów "manzai" (stand-up comedy) rozkwitającej pod koniec lat 70. Kitano stał się jednym z najbardziej popularnych w kraju wykonawców w latach 80.

Po 25 latach niezwykle płodnej kariery, Kitano nadal jest jedną z największych osobowości Japonii. Bierze udział zarówno w cotygodniowych programach telewizyjnych, jak w i w paru filmach telewizyjnych i wydarzeniach rocznie. Napisał wiele powieści i zbiorów opowiadań, esejów i poezji. Rysuje także komiksy i maluje obrazy, a jego prace można było podziwiać w "Hana-Bi" i "Kikujiro".

Źródło: Filmweb